Irati Zabala Muxika, eskalatzailea (EMF-FVM)

Irati Zabala Muxika (1999, Oiartzun, Gipuzkoa)

- Nola pasa duzu berrogeialdia?

Atzerrian harrapatu ninduen egoerak. Kroaziako unibertsitatera joan berria nintzen, uda arte geratzeko asmoz. Egoera zela eta, Euskal Herrira bueltatu behar izan nuen. Beti alde batetik bestera nabil, eta aldaketa handia izan da niretzat, baina etxean ere mila gauza egin daitezke. Entrenatzeko, imajinazioa eta motibazioa izan dira giltza.

- Zer egin zenuen kirola egiteko baimena eman zuten lehen egunean?

Korrika egitera irten nintzen irrifar handi batekin ! Ordura arte, garajean egiten nuen korrika, 50 metroan aurrera eta atzera. Oiartzungo paraje berdeekin ez dago alderatzerik ! Hala ere, arrokara eskalatzera joateko desiatzen nago oraindik.

- Zein egutegi egiteko asmoa zeneukan aurten?

Ekainean hasiko nintzen Espainiako Txapelketetan lehiatzen, Kroaziatik bueltan. Han ere entrenatzen jarraitzen nuen, ikaragarrizko rokodromoa genuen eta Zagrebeko liga bat jokatzera gindoazen. Lehen txapelketa egunean hasi zen konfinamendua.

- Uztailetik aurrera zerbait jokatuko denaren esperantzarik baduzu?

Esan digutenez, irailean hasiko dira lehiaketak. Desberdinak izango direla ezin dut ukatu.

- Zein ziren 2020rako zure helburuak?

Espainiako Txapelketak nituen buruan. Kroazian, entrenamenduetan neukan burua jarrita nintzen, hilabete batzuetan lehiatik aldenduz. Azkenean, uste baino luzaroagoan geratu zaigu lehia alde batera. Egoera aldaketa dela eta, zorte pixka batekin, arrokako proiektuak izango dira helburua.

UNAI UGARTEMENDIA ZUBELDIA
(Prentsa arduraduna)

Aitziber Urrutia Berrueta, eskalatzailea (EMF-FVM)

Aitziber Urrutia Berrueta (2002, Elorrio, Bizkaia)

- Nola pasa duzu berrogeialdia?

Egia esan, hasieran pixka bat kostatu zitzaidan egoera berri honetara moldatzea, baina azkenean espero baino hobeto pasa dut. Ez dut aspertzeko denbora askorik izan. Goizetan klaseak online bidez, arratsaldetan entrenamentua, etxekoekin sukaldatu, serieak ikusi, etab.

- Zer egin zenuen kirola egiteko baimena eman zuten lehen egunean?

Eskalatzera oraindik ezin garenez joan, lehenengo egunean korrika egitera joan nintzen, eta inoiz baino hobeto etorri zitzaidan. Gainera, zorionez, menditik nahiko gertu bizi naiz eta naturaz gozatu ahal izan nuen.

- Zein egutegi egiteko asmoa zeneukan aurten?

Espainiako Kopako blokeko eta zailtasuneko txapelketetan parte hartzeko asmoa neukan, bai maila absolutuan, bai jubeniletan. Euskal Herriko txapelketetan eta txapelketa herrikoietan ere parte hartu nahi nuen.

- Uztailetik aurrera zerbait jokatuko denaren esperantzarik baduzu?

Bai, ez egoera normal batean bezain beste, baina bai. Hainbat txapelketa bertan behera gelditu dira, baina dagoeneko Espainiako txapelketen egutegi berria bidali digute, beraz, ondo!

- Zein ziren 2020rako zure helburuak?

2020rako nire helburua, ahalik eta hobeen entrenatzen jarraitzea zen, Espainiako txapelketetan ahalik eta emaitza onenak lortzeko, eta gainontzeko txapelketetan aurreko urteetako postuak mantentzeko.

UNAI UGARTEMENDIA ZUBELDIA
(Prentsa arduraduna)

Edurne Pasaban Lizarribar, diez años de un reto que duró una década

Todo empezó en el 2001, el año en que alcanzó la cima del Everest. Diez años más tarde, el 17/05/2010, llegaba al Shisha Pangma, convirtiéndose en la primera mujer catorceochomilista de la historia. 

En el camino quedaban muchos días de esfuerzo, de superación, de fortaleza mental, de problemas que ella ha contado con sinceridad rotunda, de encuentros, de pérdidas, de pasión. Probablemente, lo que otras personas no llegan a vivir en toda una vida, ella lo había vivido intensamente en una década. 

Más allá de una hazaña que la sitúa en las listas del alpinismo mundial, su experiencia vital es un cúmulo de pruebas en las que humanamente ha tenido grandes éxitos y, es posible, algunos fracasos. Por eso, porque ha sabido gestionar fortalezas y fragilidades, es una referencia, de las mejores.

Zorionak Edurne!

Haizea Oses, eskalatzailea (EMF-FVM)

Haizea Oses (2004, Arrasate, Gipuzkoa)

1.- Nola pasa duzu berrogeialdia?

Egia esan espero baino hobeto pasa dut berrogeialdia. Ia egunero dut entrenamendua, eta entrenatzen ez dudan egunetan beste gauza batzuk egiteko probesten dut. Gainera, eskolan ere nahiko lan dugu egiteko, beraz, ez dut aspertzeko denbora askorik.

2.- Zer egin zenuen kirola egiteko baimena eman zuten lehen egunean?

Lehen egunean korrika egitera joan nintzen, oraindik ezin baitugu eskaladarekin zerikusia duen ezer egin.

4.- Zein egutegi egiteko asmoa zeneukan?

Espainiako Blokeko Kopa senior mailan, eta jubeniletan, Espainiako Zailtasuneko Kopan parte hartzeko asmoa nuen. Honetaz gain, Euskadiko txapelketa eta txapelketa herrikoietan parte hartzeko asmoa ere baneukan.

3.- Uztailetik aurrera zerbait jokatuko denaren esperantzarik baduzu?

Espero dut zailtasuneko txapelketak egiteko aukera egotea. Blokekoak ezin izango dira egin, denboraldi hasieran baitziren. Hala ere, zailtasunekoak ere bertan behera ez geratzea espero dut.

5.- Zein ziren 2020rako zure helburuak?

Blokeko Kopan senior mailan parte hartzeko gogo handia neukan. Nire lehenengo urtea zen maila honetan parte hartuko nuena, eta paper on bat egitea zen nire helburua. Espainiako zailtasuneko jubenilen mailan, urduritasunik gabe eta sentsazio onekin eskalatzea gustatuko litzaidake, horrek emaitza onak eskuratzen lagunduko baitit. Euskadiko txapelketetan eta herrikoietan berriz, postua mantentzea gustatuko litzaidake.

UNAI UGARTEMENDIA ZUBELDIA
(Prentsa arduraduna)

Los alcornoques del monte Arraiz y la tachuela de Zabala (268 m) - Matilde Sanz

Zabala (268 m) y Zabalgarbi desde la carretera de Castrejana/Kastrexana

“Soy una zote”, le confieso a la Reineta en un audio de guasap. “He querido ir a Rekalde y he acabado en Zorroza”. Vamos, que me ha pasado como a Brad Pitt y Angelina, en 2007, que al querer regresar a la Rioja Alavesa después de su visita al Guggenheim acabaron en Castrejana. Al verse perdidos pidieron ayuda a un barrendero para orientarse. Así que incluso soy más lista que ellos porque he sabido sacarme yo solita las castañas del fuego.

Y como no hay mal que por bien no venga, y como mi angelito de la guarda no entiende de confinamientos, una vez más he barrido para casa y he salido ganando.

Sara Arregi Zubizarreta, mendi eskiatzailea (EMF-FVM)

Sara Arregi Zubizarreta (2003, Oñati, Gipuzkoa)

1.- Nola daramazu berrogeialdia?
Berrogeialdia oso gogorra izan da guztiontzat, baina nahiko ondo eraman dut. Faltan botatzen dut bizitza arrunta eta jendearekin egotea, baina bestela oso ondo nago.

2.- Sasoia mantentzeko zein entrenamendu mota egiten ari zara?
Entrenatzailearen entrenamenduak jarraitu ditut, baina arrabola eta core-ko ariketak izan dira entrenamenduaren zatirik handiena.

3.- Zein ziren aurtengorako zure helburuak?
Eskiko denboraldiaz gain, Zegama-Aizkorriko juniorren lasterketa, eta bertikal txiki bat egiteko asmoa neukan.

4.- Geldialdia gertatu arte egindako denboraldiarekin gustura amaitu al zenuen?
Bai. Lehen aldia zen mendiko eskian lehiatzen nuela, eta lasterketa gutxi izan diren arren, so ondo pasa dut eta asko ikasi dut. Jokatu ditudan lasterkjetekin ere ez naiz kexatzen. Hurrengo urterako gogotsu nago jada.

5.- Udararako zein asmorekin zenbiltzan?
Udan ez neukan lasterketarik jokatzeko asmorik, lagunekin probesteko asmoa neukan. Horrez gain, bizikletan ibiltzeko probestu nahi dut.

UNAI UGARTEMENDIA ZUBELDIA
(Prentsa arduraduna)

Desconfinamiento día 5. Anillo Verde en la Capital Green V. Armentia - Zabalgana. Vitoria-Gasteiz. Esther Merino

En un artículo anterior ya describía el interior del bonito Parque de Zabalgana. En esta ocasión, unimos Armentia con Zabalgana a través del Anillo verde y de una impresionante pasarela aérea entre barrios recientemente construida. Desde el mismo Parque de Zabalgana y tras pasar un puente que salva un arroyo nos dirigimos en dirección Armentia pasando por un rinconcito: El Atalaya, que nos regala la Rosa de los Vientos, mirador hacia el territorio occidental de la llanada alavesa, montes de Vitoria y Sierra de Badaia.

Igone Campos Odriozola, mendi eskiatzailea (EMF-FVM)

Igone Campos Odriozola (1991, Zumarraga, Gipuzkoa)

1.- Nola daramazu berrogeialdia?

Etxean sartuta egon behar izatea ez da erraza inorentzat eta aire librean, naturan, eguneko ordu asko ematea ohituta gaudenontzat, are gutxiago. Hala ere, uste baino hobeto daramat, are gehiago, momenturen batean eskertu ere egin dut halabeharrez etxean lasai egon behar izatea, izan ere, neguan zehar ez ditut jarraian hiru gau baino gehiago etxean lo egin, eta hori denboran nekagarria egiten da gorputzarentzat eta buruarentzat. Gainera, normalean egiteko denborarik ez, baina oso gustoko ditudan beste jarduera batzuei denbora eskaintzeko aukera izateak izugarri pozten nau.

2.- Sasoia mantentzeko zein entrenamendu mota egiten ari zara?

Arrabola, zintan korrika, indar ariketak eta luzaketak-yoga ere bai.

3.- Zein ziren aurtengorako zure helburuak?

Nire aurtengo helburu nagusira bidean nindoan, bertan behera geratzen zela esan zigutenean: Mendi Eskiko Espainiako Txapelketak. Lasterketa horiek ondo egin nahi nituen apirilean Italian jokatzekoak ziren Europako Txapelketetarako txartela lortzeko.

4.- Geldialdia gertatu arte egindako denboraldiarekin gustura amaitu al zenuen?

Kosta zitzaidan konturatzea, izan ere, dituzun helburuak bat-batean desagertzen direnean, hasieran, horretan jartzen duzu arreta guztia, hau da, egin nahi zenuen baina egin ez duzun horretan. Hala ere, hausnartzen jarri nintzen momentuan konturatu nintzen orain arte egindako bideaz izugarri gozatu dudala. Gainera, espero gabeko zerbait ere etorri zen denboraldi erdian: mendi eskiko emakume indartsuenekin Munduko Kopan lehiatzeko aukera. Iazko Igonerekin alderatuta koska bat gorago nagoela esango nuke, eta izugarrizko poza ematen dit hori sentitzeak. Beraz, bai, gustura nago egindakoarekin.

5.- Udararako zein asmorekin zenbiltzan?

Lehenengo, martxa hartzeko Euskal Herriko eta Espainiako txapelketak egin nahi nituen, Araian eta Izaban, hurrenezuhurren. Gero uztailean, inoiz egitekoa nintzen mendi maratoirik gogorrenean parte hartu nahi nuen, Trail Vielha-Molieresen (Herrialde Katalanak, Aran ibarra, 43 kilometro eta +4200 metro). Bukatzeko, Munduko Kopako lasterketa batzuk nituen buruan: Skyrace Comapedrosa (Andorra) eta Gorbeia Suzien, besteak beste.

UNAI UGARTEMENDIA ZUBELDIA
(Prentsa arduraduna)

Desconfinamiento día 4. Anillo Verde en la Capital Green IV. Abetxuko y Gamarra. Vitoria-Gasteiz. Esther Merino

Salgo en bicicleta hacia Ibaiondo para coger el Anillo Verde y en 10 minutos hago una parada en el Parque de Arriaga y ver su bonita ermita San Juan de Arriaga en un entorno lleno de árboles y praderas, buen sitio para refrescarse en verano, sombrío con fuentes y estanque de patos bien integrado en la ciudad.

Desconfinamiento día 3. Anillo Verde en la Capital Green III. Salburua, la joya de Vitoria-Gasteiz. Esther Merino

Hoy toca la joya del Anillo Verde tanto por su valor ecológico como por la evolución que ha tenido a lo largo del tiempo: Salburua, junto al barrio del mismo nombre. Uno de los humedales más importantes y reconocidos de Europa, el espacio natural más significativo al este de nuestra ciudad. Sus más de 9 km de caminos pueden recorrerse a través de diversos itinerarios que rodean y conectan las lagunas principales, bien andando o en bicicleta.

Desconfinamiento día 2. Anillo Verde en la Capital Green II. Ibaiondo, Gobeo, Zabalgana. Vitoria-Gasteiz. Esther Merino

Los 32 km de Anillo Verde en la ciudad de Vitoria-Gasteiz son tan bonitos que me costaría elegir, humedales, pasarelas, puentes, miradores, bosques junto al río…Salgo de casa en bici, “de la ciudad al campo”, y  en 5 minutos llego a Ibaiondo al mirador junto al río Zadorra.

Desconfinamiento día 1. Anillo Verde en la Capital Green I. Olárizu Vitoria-Gasteiz. Esther Merino

Dispuesta a aprovechar mi ratito de la mañana, el primer día del primer paseo sin vigilancia…día despejado y a penas frío en nuestra Siberia-Gasteiz, tan conocida por bajas temperaturas para los acostumbrados a la brisa de mar en este 2 de mayo de 2020…"Me robaron el mes de abril” pero no estoy dispuesta a que nadie me quite el mes de mayo…!

Salgo de casa en bicicleta a las 9 h por el carril bici de Borinbizkarra por donde he pasado mi confinamiento. 

Este ha sido mi rincón inspirador tipo “patio de cárcel”, que dejo atrás, mi zona “cero”.

Atravieso los bonitos puentes de Zabalgana por donde pasa el arroyo Armentia, para mí como si fueran los Puentes de Madison con Clint Eastwood y Meryl Streep.

La ciudad todavía dormida mientras que los deportistas nos incorporamos al anillo verde por diferentes frentes, corredores, paseantes, ciclistas, camisetas de colorines que alegran el paisaje...

Pasamos cerca de Armentia sin subir al santo y bordeamos Mendizorroza encaminados a las campas de Olárizu por el carril bici.

Llegamos a la balsa (520 m), frente al monte Olárizu/Santakuruzgana (709 m), que los más madrugadores han subido, para mí es como estar en Pirineos junto a un ibón, el de nuestra ciudad green… Suelo sentarme a leer en este rinconcito pero hoy apetece soltar la piernas con la bici.

Me voy perdiendo por los numerosos senderos acondicionados, sin rumbo fijo, sólo quiero sentir el sol en mi cara y el aire y la libertad.

Hay zonas húmedas y escondidas que son las más bonitas, siempre agradables al paseo entre naturaleza.

Es un placer este parque tan verde y tan espacioso. La de veces que vengo por aquí en verano…!. pero hoy me parece más bello que nunca.

Bajo el monte Olárizu está La Casa de la Dehesa, antiguamente dedicada al uso ganadero y rural, constituye actualmente uno de los principales equipamientos ambientales del Anillo Verde y de Vitoria. Alberga las dependencias técnicas del Centro de Estudios Ambientales, muy cerca del botánico y huertas donde los aficionados cultivan sus plantas.

Se acerca la hora de vuelta, con pena de no contar con más tiempo…saludo a unos amigos y cada uno vuelve a su casa a seguir el confinamiento.

Estas campas siempre me recuerdan a los polacos que se establecieron en la Batalla de Vitoria que suele celebrarse en la ciudad cada dos años. Esta vez todo está en silencio.

Ya vuelvo hacia mi casa por “los puentes de Madison” vitorianos. He tardado 1 hora.

Regreso a Borinbizkarra con las postales habituales de mi entorno. Han sido 14 km en total sin desnivel.

Nota: La ciudad de Vitoria está rodeada por un carril bici de 32 km.

https://es.wikiloc.com/rutas-mountain-bike/anillo-verde-de-vitoria-gasteiz32-km-8189732

Amaia Amantegi, mendi korrikalaria (EMF-FVM)

Amaia Amantegi (1986, Berango, Bizkaia)

1. Nola daramazu berrogeialdia?

Normaltasuna, ahalik eta gehien mantentzen saiatu naiz. Telelana egiten ari naiz, eta berrogeialdia hasi bezain laster zinta bat erosi nuen, luzerako izango zenaren susmoarekin Asko lagundu dit, entrenatu ez ezik, ibiltzeko aukera ematen du eta asko eskertzen da.

2. Sasoia mantentzeko zein entrenamendu mota egiten ari zara?

Zinta gehienbat. Indarra ere lantzen ari naiz, etxean dudan materialarekin. Egoera ikusita, sasoia baino, oreka emozionala mantentzeko entrenatzen ari naiz, errutinarekin berrogeialdia arintzeko.

3. Aurten, zein egutegi egiteko asmoa zeneukan?

Neguan, mendi eskian, Altitoy-Ternua egiteko asmoa neukan. Gero korrika, Espainiako Kopa lehenik, eta Camille Extremek egiten zidan ilusio gehien, baina otsailean lesionatu egin nintzen. Berrogeialdia hasi zenean, lesioak zein lasterketa egiteko aukera emango zidan aztertzen ari nintzen. Beraz, alde horretatik, ez dit hainbeste eragin.

4. Ekainetik edo uztailetik aurrera zerbait jokatuko denaren esperantzik baduzu?

Ez dut uste. Edozein kasutan, birusaren joeraren araberakoa izango da, eta hau aurreikustea zaila da.

5. Zein ziren 2020rako zure helburuak?

Camille Extreme ondo prestatu nahi nuen, baita Trail du Vignemale (Frantzia) lasterketa ere, izugarri polita da. Datorren urterarte itxaron beharko dugu, eta bitartean, mendiaz gozatzeko aukera aprobetxatu.

UNAI UGARTEMENDIA ZUBELDIA
(Prentsa arduraduna)